દેશની ચમત્કારિક દરગાહ, અહીંની માટી અને પાણીથી મટી જાય છે ચામડીના રોગ

જમ્મુ અને કાશ્મીરના ચમલિયાલ ગામમાં, ખાસ કરીને સાંબા જિલ્લામાં, "હીલિંગ ટચ સંત" તરીકે પ્રખ્યાત બાબા ચમલિયાલ તરીકે એક જાણીતા સંત હતા. તેમનો વારસો 320 વર્ષથી વધુ જૂનો છે અને તેમની ચમત્કારિક ઉપચાર શક્તિઓ ખાસ કરીને ચામડીના રોગોની સારવાર માટે પ્રખ્યાત છે. તેમની વાર્તા અને તેમની સાથે સંકળાયેલી પરંપરાઓ ધાર્મિક અને રાષ્ટ્રીય સીમાઓમાં એકતા અને આધ્યાત્મિક ભક્તિની ભાવનાને પ્રેરણા આપે છે.  

ભારત અને પાકિસ્તાન વચ્ચેની આંતરરાષ્ટ્રીય સરહદ પર સ્થિત બાબા ચમલિયાલની દરગાહ માત્ર તેના ભૌગોલિક સ્થાન માટે જ નહીં પરંતુ તેના સાંસ્કૃતિક અને આધ્યાત્મિક મહત્વ માટે પણ અનન્ય છે. આ મંદિર બંને દેશો વચ્ચે સેતુનું કામ કરે છે અને શાંતિ અને સૌહાર્દનું પ્રતીક છે. તે ભારત અને પાકિસ્તાન બંનેના તીર્થયાત્રીઓ માટે એક કેન્દ્રબિંદુ બની ગયું છે. 

બાબા ચમલિયાલનો કાયમી વારસો વિવિધ પૃષ્ઠભૂમિના લોકોને પ્રેરણા આપવા અને સાથે લાવવાનું ચાલુ રાખે છે. તેમનું મંદિર એવા પ્રદેશમાં આશા, ઉપચાર અને એકતાના દીવાદાંડી તરીકે ઉભું છે. તેમના ઉપદેશો અને તેમની યાદની આસપાસ વિકસિત પરંપરાઓ દ્વારા, બાબા ચમલિયાલ કરુણા, ઉપચાર અને વિશ્વાસની સ્થાયી શક્તિનું પ્રતીક છે.

બાબા દિલીપ સિંહ મનહાસ દેશભરમાં બાબા ચમલિયાલ તરીકે પ્રખ્યાત છે. તેઓ ચમલિયાલ ગામમાં રહેતા હતા. તે સમયે તેઓ ખૂબ પ્રખ્યાત થયા હતા. પરંતુ કેટલાક તોફાની તત્વો તેમની લોકપ્રિયતાથી ખુશ ન હતા. તેઓએ બાબાની હત્યા કરવાની યોજના બનાવી હતી. એક દિવસ તેઓ બાબાને નજીકના ગામ સૈદાવલી (જે હવે પાકિસ્તાનમાં છે) લઈ ગયા. ત્યાં બાબાનું માથું કાપીને હત્યા કરવામાં આવી હતી. જે બાદ તેઓ સ્થળ પરથી ફરાર થઈ ગયા હતા. કહેવાય છે કે ચમત્કારિક શક્તિના કારણે બાબાનું માથું ચમલિયાલ ગામમાં આવ્યું. આ સ્થાન પર બાબાની દરગાહ બનાવવામાં આવી હતી. બીજી બાજુ બાબાનો બાકીનો મૃતદેહ સૈદવાળીમાં હતો. ત્યાં એક દરગાહ પણ બનાવવામાં આવી હતી. બંને મંદિરો વચ્ચે લગભગ અડધા કિલોમીટરનો તફાવત છે.  

કહેવાય છે કે એકવાર બાબાના એક ભક્તને ચામડીનો રોગ થયો હતો. ત્યારે એક રાત્રે બાબા તેમના સપનામાં આવ્યા. બાબાએ તેમને દરગાહની માટી અને પાણીથી સ્નાન કરવાનું કહ્યું. આનાથી તે સાજો થઈ ગયો. ત્યારથી આ મંદિરની માટીને સાકર અને પાણીને શરબત કહેવામાં આવે છે. સરહદ વિભાજન પછી આ મંદિરનું પણ વિભાજન થયું.