Short Story In Odia: ଏକଦା, ଜଣେ କୃଷକଙ୍କର ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ହଂସ ଥିଲା ଯାହା ପ୍ରତିଦିନ ଏକ ସୁନାର ଅଣ୍ଡା ଦେଇଥାଏ । ଉଭୟ ସ୍ୱାମୀ ଏବଂ ସ୍ତ୍ରୀ ସେହି ଅଣ୍ଡା ବିକ୍ରୟ କରି ଅତି ସହଜରେ ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରୁଥିଲେ । ଏହି ଅଣ୍ଡା କୃଷକ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ଦୈନନ୍ଦିନ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ ପାଇଁ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ଅର୍ଥ ଯୋଗାଇ ଦେଇଥିଲା। ଏହିପରି ଅନେକ ବର୍ଷ ବିତିଗଲା, କୃଷକ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ଖୁସିରେ ବଞ୍ଚିଲେ।


COMMERCIAL BREAK
SCROLL TO CONTINUE READING

ମାତ୍ର ଦିନେ କୃଷକ ଚିନ୍ତା କଲା, “ଆମେ କାହିଁକି ଦିନକୁ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଅଣ୍ଡା ନେବା ଉଚିତ୍? ଆମେ କାହିଁକି ସେମାନଙ୍କୁ ଏକାଠି କରି ବହୁତ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରିପାରିବୁ ନାହିଁ? କୃଷକ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ କହିଥିଲେ ଏବଂ ସେ ଏହି ମୂର୍ଖତା ସହିତ ରାଜି ବି ହୋଇଗଲେ। 


ତା’ପରେ ପରଦିନ, ଠିକ୍ ହଂସଟି ଅଣ୍ଡା ଦେବା ମାତ୍ରେ କୃଷକ ଏକ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଛୁରୀରେ ହଂସକୁ ହତ୍ୟା କଲା। ସେ ହଂସକୁ ହତ୍ୟା କରିବା ପରେ, ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେହି ହଂସର ସମସ୍ତ ଅଣ୍ଡା ପାଇବାକୁ ଚିନ୍ତା କଲା । ସବୁ ସୁନା ଅଣ୍ଡା ପାଇବା ଲୋଭରେ ପେଟ ଚିରି ଦେଖେ ତ ହଂସର ପେଟ କେବଳ ରକ୍ତରେ ଭର୍ତ୍ତି ଥିଲା। 


କୃଷକକୁ ଶୀଘ୍ର ନିଜର ଭୁଲକୁ ଅନୁଭବ କଲା ଏବଂ ହଜିଯାଇଥିବା ସମ୍ବଳ ଉପରେ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା । ଦିନ ଗଡିବା ସହିତ କୃଷକ ଏବଂ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ଗରିବ ହୋଇଗଲେ। ବର୍ତ୍ତମାନ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଲୋଭ, କେତେ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ଏବଂ କେତେ ମୂର୍ଖ ତାହା ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ। 


କାହାଣୀରୁ ଶିକ୍ଷା-: ସମୟ ଆଗରୁ ଭାଗ୍ୟ ଠାରୁ ଅଧିକ କିଛି ମିଳେନାହିଁ । ଏହାସହ ଲୋଭ ମଣିଷକୁ ଅମଣିଷ କରିଦିଏ।