USA moon landing:ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଫେରିବାକୁ ଆମେରିକାକୁ କାହିଁକି ୫୧ ବର୍ଷ ଲାଗିଲା ?

USA moon landing:୧୯୭୨ ପରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଆମେରିକା ପୁଣି ଥରେ ଚନ୍ଦ୍ରରେ ପହଞ୍ଚିଛି। ନ୍ୟୁୟର୍କର ସ୍ଥାନୀୟ ସମୟ ଗୁରୁବାର ସନ୍ଧ୍ୟା ୬ଟା ୨୩ ମିନିଟରେ (ହଂକଂ ସମୟ ଶୁକ୍ରବାର ସକାଳ ୭ଟା ୨୩ ମିନିଟ୍) ଇଣ୍ଟେଭିଟିଭ ମେସିନ୍ ଚନ୍ଦ୍ରରେ ଏକ ରୋବୋଟିକ୍ ମହାକାଶଯାନ ଅବତରଣ କରିଥିଲା ଏବଂ ଚନ୍ଦ୍ର ପୃଷ୍ଠରେ ଅବତରଣ କରିବାରେ ପ୍ରଥମ ଘରୋଇ କମ୍ପାନୀ ହୋଇଥିଲା। ନାସା ଏହି ଅଭିଯାନ ପାଇଁ ପାଖାପାଖି ୧୧୮ ନିୟୁତ ଆମେରିକୀୟ ଡଲାର ଦେଇଥିଲା, ନାସ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ଏକ୍ସରେ ଅଭିନନ୍ଦନ ପୋଷ୍ଟ କରି ଲେଖିଛି, "ଆପଣଙ୍କ ଅର୍ଡର ଚନ୍ଦ୍ରରେ ପହଂଚାଇ ଦିଆଯାଇଛି।!"

ନାସା ସହ ଭାଗିଦାରୀରେ ଦୁଇଟି ଅତିରିକ୍ତ ଲ୍ୟାଣ୍ଡର ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ପଠାଇବ। ମହାକାଶ ବ୍ୟବସାୟ ର ପ୍ରସାର ହେବା ସହିତ କଂପାନିଗୁଡ଼ିକ ଚନ୍ଦ୍ରରେ ଘରୋଇ ଯାନ ଅବତରଣ କରିବା ପାଇଁ ଭିଡ଼ ଜମାଉଛନ୍ତି। ଇସ୍ରାଏଲୀ ସଂଗଠନ ସ୍ପେସିଲ୍ ୨୦୧୯ରେ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲା କିନ୍ତୁ ଏହାର ଯାନ ପୃଷ୍ଠରେ ଦୁର୍ଘଟଣାଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଥିଲା। ଗତ ବର୍ଷ ଟୋକିଓସ୍ଥିତ ଆଇସ୍ପେସର ନିଜର ଲ୍ୟାଣ୍ଡର ସହ ଯୋଗାଯୋଗ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ଜାନୁଆରିରେ ପିଟ୍ସବର୍ଗସ୍ଥିତ ଆଷ୍ଟ୍ରୋବୋଟିକ୍ ଲ୍ୟାଣ୍ଡର ମହାକାଶରେ ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ଏହାର ଇଞ୍ଜିନ୍ ଫେଲ୍ ହୋଇଯାଇଥିଲା।

ଏତେ ବର୍ଷ ପରେ ଏତେ ଚେଷ୍ଟା କାହିଁକି?

ଅର୍ଦ୍ଧଶତାବ୍ଦୀ ପୂର୍ବେ ଆମେରିକା ସଫଳତାର ସହ ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ମାନବ ପ୍ରେରଣ କରିଥିଲା। ତେବେ ଏବେ ପୁଣି ଥରେ ଏହା କରିବା ଏତେ କଷ୍ଟକର କାହିଁକି ହେଉଛି? ବିଶେଷଜ୍ଞମାନେ ଦର୍ଶାଇଛନ୍ତି ଯେ ଚନ୍ଦ୍ରରେ ଏକ କଠୋର ପରିବେଶ ଅଛି, ଏକ ମହାକାଶଯାନ ଡିଜାଇନ୍ କରିବା କଷ୍ଟକର ଯାହା ଏହାର ପୃଷ୍ଠରେ ନେଭିଗେଟ୍ କରିପାରିବ ଏବଂ ପରୀକ୍ଷଣ ପାଇଁ ପୃଥିବୀରେ ସେହି ପରିସ୍ଥିତିକୁ ପୁନଃନିର୍ମାଣ କରିବା ପ୍ରାୟ ଅସମ୍ଭବ । ୧୯୬୦ ଦଶକରେ ନାସା ପାଖରେ ଥିବା ସମ୍ବଳ ତୁଳନାରେ ଘରୋଇ କମ୍ପାନିଗୁଡ଼ିକର ସମ୍ବଳ ବହୁତ କମ୍।

ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ହୋଇପାରେ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଇଞ୍ଜିନିୟର ଏବଂ କମ୍ପାନୀଙ୍କ ପାଖରେ  ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ନେଇ ସ୍ୱଳ୍ପ ଅଭିଜ୍ଞତା। ଲୋକମାନେ ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଲ୍ୟାଣ୍ଡର ଡିଜାଇନ୍ କରି ପଠାଇବାର ୫୦ ବର୍ଷରୁ ଅଧିକ ସମୟ ବିତିଗଲାଣି, ତେଣୁ କଂପାନିଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରାୟ ଶୂନ୍ୟରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ନୂତନ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ରେ କାମ କରୁଛନ୍ତି। ୧୯୭୨ରେ ଶେଷ ଆପୋଲୋ ଅଭିଯାନ ପରେ ନାସା ଚନ୍ଦ୍ରରୁ ଦୃଷ୍ଟି ହଟାଇ ମହାକାଶ ଶଟଲ, ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ମହାକାଶ ଷ୍ଟେସନ ଏବଂ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଟାର୍ଗେଟକୁ ଫୋକସ କରିଥିଲା ।

ଆର୍ଟେମିସ୍ ପାଇଁ ବାଣିଜ୍ୟିକ ଲ୍ୟାଣ୍ଡରର ବିକାଶକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଡିଜାଇନ୍ କରାଯାଇଥିବା ମହାକାଶ ଏଜେନ୍ସିର ସିଏଲ୍ପିଏସ୍ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସହିତ ଉଭୟ ଇଣ୍ଟେୟୁଟିଭ୍ ମେସିନ୍ ଏବଂ ଆଷ୍ଟ୍ରୋବୋଟିକ୍ ଅଂଶୀଦାର ହୋଇଥିଲେ। ତଥାପି ଚନ୍ଦ୍ରରେ ପହଞ୍ଚିବା ମହାକାଶର ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ଦେଇ ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କରିବା ପାଇଁ ଏକ ସଂଘର୍ଷ । ମହାକାଶଯାନର କେଉଁ ଅଂଶ ସୂର୍ଯ୍ୟର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଛି ତାହା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରି ମହାକାଶଯାନକୁ ସବୁଠାରୁ ଭୟଙ୍କର ତାପମାତ୍ରା ପରିବର୍ତ୍ତନର ମୁକାବିଲା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ।

ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ନେଇଥିବା ପ୍ରତିବନ୍ଧକ

ଚନ୍ଦ୍ର ଆମ ଗ୍ରହର ପ୍ରସ୍ଥର ପ୍ରାୟ ଏକ ଚତୁର୍ଥାଂଶ। ମୋଟାମୋଟି ଭାବେ ଏହାର ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ବହୁତ କମ୍, ଯାହା ଫଳରେ କକ୍ଷପଥରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା କଷ୍ଟକର ହୋଇଥାଏ । ଏହାର ଦୁର୍ଗମ ଅଞ୍ଚଳ, ଖାଲଖମା ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କାରଣ ଗୁଡ଼ିକ ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣକୁ ଅସମାନ ଭାବରେ ବିସ୍ତାର କରିଥାଏ । ସେଠାରେ ଅବତରଣ କରିବାକୁ ହେଲେ ମହାକାଶଯାନକୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ନିଜକୁ ତଳକୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ଏକ ପ୍ରକାର ରକେଟ୍ ଇଞ୍ଜିନ୍ ବ୍ୟବହାର କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ମହାକାଶଯାନ ଗୁଡ଼ିକ ନିଜ ଇଞ୍ଜିନକୁ ଏତେ ସଠିକତାର ସହ ପୋଡ଼ିବା ଉଚିତ ଯେ ସେମାନେ ପୃଷ୍ଠର ଠିକ୍ ଉପରକୁ ଅଟକି ଯାଆନ୍ତି, ନଚେତ୍ ସେମାନେ ଦୁର୍ଘଟଣାଗ୍ରସ୍ତ ହେବାର ଆଶଙ୍କା ରହିଥାଏ ।

ଏସବୁ ପାଇଁ ମହାକାଶଯାନ କେଉଁ ଆଧାରରେ ଅବତରଣ କରିବାକୁ ଯାଉଛି ତାହା ଜାଣିବା ଜରୁରୀ। ରୋବୋଟିକ୍ ଲ୍ୟାଣ୍ଡରମାନେ ପ୍ରାୟତଃ ଗାଡିର ସେନ୍ସର ଦ୍ୱାରା ସଂଗ୍ରହ କରାଯାଇଥିବା ସୂଚନା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରନ୍ତି ଏବଂ ସମୟ ପୂର୍ବରୁ ସଂଗ୍ରହ କରାଯାଇଥିବା ସେମାନଙ୍କ ଅବତରଣ ଲକ୍ଷ୍ୟର ଚିତ୍ର ଉପରେ ନିର୍ଭର କରନ୍ତି, ଯେଉଁଥିରେ ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ଅଧିକ ରିଜୋଲ୍ୟୁସନ୍ ନଥାଏ । ଜିନିଷକୁ ଜଟିଳ କରିବାର କାରଣ ହେଉଛି ପୃଥିବୀଠାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରର ଦୂରତା । ଏହି ମହାକାଶଯାନକୁ କମାଣ୍ଡ ପଠାଇବା ସମୟରେ ସାଧାରଣତଃ କିଛି ସେକେଣ୍ଡ ବିଳମ୍ବ ହୋଇଥାଏ ।

କାହିଁକି ଦକ୍ଷିଣ ମେରୁ ଉପରେ ନଜର ରଖିଛି ନାସା

Intuitive Machines ଆପୋଲୋ ମିଶନ ର ସ୍ଥାନକୁ ନିଜର ମିଶନ ପାଇଁ ବାଛିଥିଲା କିନ୍ତୁ ନାସା କମ୍ପାନୀକୁ ଚନ୍ଦ୍ରର ଦକ୍ଷିଣ ମେରୁ ଅଞ୍ଚଳରେ ଏହାର ଅବତରଣ ସ୍ଥଳ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ କହିଥିଲା । ଏହା ଏପରି ଏକ ସ୍ଥାନ ଯାହା ଉପରେ ଅନେକ ଦେଶ ନଜର ରଖିଛନ୍ତି ଏବଂ ଋଷର ପ୍ରୟାସ ବିଫଳ ହେବା ପରେ ଭାରତ ଗତ ଅଗଷ୍ଟରେ ଏହାର ଚନ୍ଦ୍ରଯାନ-୩କୁ ସଫଳତାର ସହ ଅବତରଣ କରିଥିଲା । ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଯାଉଥିବା ଏକ ରୋବୋଟିକ୍ ମହାକାଶଯାନ ଦ୍ୱାରା ସଂଗ୍ରହ କରାଯାଇଥିବା ତଥ୍ୟରୁ ଏହା ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇଛି ଯେ ଦକ୍ଷିଣ ମେରୁରେ ଥିବା ଅନେକ କ୍ରେଟରରେ ବରଫ ଆକାରରେ ପାଣିର ଭଣ୍ଡାର ଥାଇପାରେ ।

ନାସା ସମ୍ଭବତଃ ଏହି ବରଫ ଖନନ କରିବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ, ଯାହା ପାନୀୟ ଜଳ କିମ୍ବା ଫସଲ ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇପାରିବ । ଯଦି ପାଣିକୁ ଏହାର ମୌଳିକ ଉପାଦାନ (ହାଇଡ୍ରୋଜେନ୍ ଏବଂ ଅମ୍ଳଜାନ)ରେ ବିଭକ୍ତ କରାଯାଏ, ତେବେ ଏହା ରକେଟ୍ ପାଇଁ ଭବିଷ୍ୟତର ପ୍ରୋପେଲାଣ୍ଟ  ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରେ, କିନ୍ତୁ କେତେ ବରଫ ଅଛି ଏବଂ କେଉଁ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଅଛି ତାହା ଦେଖିବାକୁ ବାକି ରହିଲା। ଶେଷରେ ନାସା ଭବିଷ୍ୟତର ଆର୍ଟେମିସ୍ ମହାକାଶଚାରୀମାନଙ୍କୁ ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ଅବତରଣ କରିବାକୁ ଆଶା ରଖିଛି ଏବଂ ଇନଭେଣ୍ଟିଭ୍ ମେସିନ୍ ଲ୍ୟାଣ୍ଡରରୁ ଆମେରିକାର ପ୍ରଥମ ଭୂମି ଦୃଶ୍ୟ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଛି।

ଏହି ଅଞ୍ଚଳ ବିରାଟ ଖାଲରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ କକ୍ଷପଥରୁ ସେଠାକୁ ଯିବା ବିଷୁବ ରେଖାରେ ପହଞ୍ଚିବା ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ କଷ୍ଟକର । ଅବତରଣ ସ୍ଥାନ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପାଇଁ ଅତିରିକ୍ତ ବିଶ୍ଳେଷଣ ଏବଂ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ଆବଶ୍ୟକ, ଯାହା ଏକ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନୂତନ ମିଶନ ଯୋଜନା କରିବା ପରି ହେବ।