புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் விஷயத்தில் மத்திய அரசுக்கு தோல்வி ஏன்!! விரிவான பார்வை

புது டெல்லி: இது போன்ற ஒரு நெருக்கடியைத் தடுப்பதற்காக பல மணிநேர சிந்தனைகள், ஆவண வேலைகள் புறந்தள்ளப்பட்டு, ஊரடங்கு உத்தரவுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டது. ஊரடங்கு முக்கியம் தான். அதேநேரத்தில் புலம்பெயர்ந்த ஏழை தொழிலாளர்கள் (Migrant Workers) மற்றும் அவர்களின் குடும்ப நலனும் முக்கியமானதாகும். தொழிலாளர்கள் மற்றும் முறைசாரா துறையினரின் முடிவுக்கு வராத அவலநிலைகள், கொரோனா வைரஸ் பிரச்சினைகளை பின்னுக்கு தள்ளி விட்டது என்பதை வார்த்தைகளில்  விவரிக்க முடியாது.

சுதந்திர இந்திய வரலாற்றில் முதல்முறையாக இது போன்ற முக்கியமான இரண்டு சிக்கல்கள் நாட்டின் ஒட்டு மொத்த கவனத்தையும் ஈர்த்துள்ளன. புலம்பெயர்ந்தோரின் சிரமங்கள் தேசத்திற்கு ஒரு பாடமாக  உள்ளது. அது இரக்கம் உள்ளவர்களின் இதயத்தில் இரத்த கண்ணீர் வடிய வைக்கிறது. நாட்மேலும் இது குறித்த பிரதமரின் முரண்பாடான மவுனம் சற்று அலட்சியத்தையே வெளிப்படுத்தியுள்ளது. இருப்பினும் அவர் தனது கருத்துக்களை தாமதமாகவே வெளிபடுத்தினார்.

உண்மையில், கடக்க சாத்தியம் இல்லாத தூரங்களை நடந்தே சென்று கடக்க துணிந்த நூற்றுக்கணக்கான புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் (Migrant Workers) புகைப்படங்கள் மனதை உலுக்கின. மேலும் அப்படி செல்லும்போது இறந்தவர்கள் பலர். முக்கியமாக வெறுங்காலுடன் நடந்து சென்ற அவர்களை பார்க்கும் எந்த ஒரு அரசும் நிம்தியாக இருந்திருக்க முடியாது.

இருந்தபோதும், இந்திய அரசு உச்ச நீதிமன்றத்திடம் தன் வாதங்களை உறுதியாக முன் வைத்தது. நீதிமன்ற வழிகாட்டுதல்களுக்கு அவசியம் இருக்கவில்லை என்றும், அவ்வாறு புலம் பெயர்ந்தவர்கள் ஒரு நீண்ட நெடும் பயணம் மேற்கொண்டபோது அரசு எந்த விதத்தில் எல்லாம்  உதவிக் கரம்  நீட்டியது என்பதற்கான ஏராளமான புள்ளிவிவரங்களை கூறியது.

மேலும் கவலைப்படாமல், நேராக பிரச்சினையின் வேருக்கே செல்வோம். இது மிகவும் பரிதாபகரமாகத் துடித்துக் கொண்டிருக்கும் ஏழைகளின் பிரச்சனையை போலவே முக்கியமானது. இது புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் பெரும் பகுதியாக இருக்கும் ‘முறைசாரா துறை’ அல்லது ‘அமைப்புசாரா தொழிலாளர்’ சம்பந்தப்பட்டதாகும்.

புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மற்றும் முறைசாரா துறையினரின் முடிவுக்கு வராத அவலநிலைகள் கொரோனா வைரஸ் பிரச்சினைகளை பின்னுக்கு தள்ளி விட்டது என்பதை வார்த்தைகளில் விவரிக்க முடியாது.

புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் ஒரு பகுதியினர் தங்கள் பூர்விகத்திற்கே மீண்டும் புலம் பெயர்ந்து செல்வதால் சத்தமில்லாமல், நாட்டில் ஒருபெரும் பாதிப்பு ஏற்பட்டுக் கொண்டு இருக்கிறது என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். இவர்கள் 'அமைப்புசாரா' துறையில் உள்ள கணிசமான எண்ணிக்கையிலான தொழிலாளர்கள். மேலும் தொழிலாளர் மற்றும் தொழிற்சாலை சட்டங்களின் கீழ் பதிவு செய்யப்பட்ட பிரிவுகளில் வேலை செய்து வந்தவர்கள்.

பிரச்சனையை விடுத்து அதன் தீர்வுகளில் கவனம் செலுத்துவோம். மாநில மற்றும் மத்திய உணவு விநியோக முறைகளின் பதிவுகளின் கீழ் வராத எட்டு கோடி புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு (Migrant Workers) இரண்டு மாதங்களுக்கு இலவச உணவு தானியங்கள் வழங்கப்படும் என்று நிதியமைச்சர் தற்போது ஒரு அறிக்கை வெளியிட்டுள்ளார்.

ரூ .20 லட்சம் கோடி தொகுப்பிலிருந்து ஒதுக்கப்பட்ட ரூ. 3109 கோடி தொகை ஆகும். இது குறிப்பிடத்தக்க மொத்த தொகையில் 0.175% ஆகும். முன்னதாக மே 20 அன்று நடந்த அமைச்சரவைக் கூட்டத்தில், இதற்கான நிதி ஒதுக்கீடு சதவீதம் மொத்த தொகுப்பில் 0.155% ஆக சொல்லப்பட்டிருந்தது. அது  இப்போது அதிகரிக்க பட்டுள்ளது.

2011 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி 5.6 கோடி ஆக  இருந்த புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கை, இப்போது இன்னும் அதிகமாக உள்ளது. 1991 மற்றும் 2001 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, மாநிலங்களுக்கு இடையிலான புலம்பெயர்ந்தோரின் எண்ணிக்கை 55% ஆக உயர்ந்துள்ளது. ஆனால் இது 2001 மற்றும் 2011 இடையிலான காலகட்டத்தில் 33%  குறைவாக இருந்தது.

எவ்வாறாயினும், அரசாங்க அறிவிப்புகளில் 8 கோடி புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களை மட்டுமே உள்ளடக்கி கூறப்பட்டிருந்தால், அது  மிகவும் முரணானது. ஏனெனில் இது அவர்கள் மட்டும் சம்பந்தபட்டதல்ல அவர்கள் குடும்பங்கள் சம்பந்த பட்டதும் தான்.

ஒரு தொழிலாருக்கு ஐந்து குடும்ப உறுப்பினர் என்று கணக்கிட்டால் கூட, 40 கோடி பேருக்கு நாம் ஆதரவளிக்க வேண்டும். அல்லது எண்ணிக்கை இன்னும் அதிகமாக கூட  இருக்கலாம். ஏனெனில் அவர்கள் பொதுவாக பெரிய குடும்பங்களைக் கொண்டுள்ளனர். நம்மிடம் இப்போது 5 கோடி டன் அரிசி மற்றும் 3 கோடி டன் கோதுமை ஆகியவை அரசு கோடவுன்களில் பாதுகாப்பாக உள்ளன. அவை உரிய  நேரத்தில் முறையாக பயன் படுத்தப்பட வேண்டும்.

இவர்கள் நாட்டின் மக்கள்தொகையில் கிட்டத்தட்ட 30%  உள்ளனர். இதில் வறுமைக் கோட்டிற்குக் கீழே உள்ள ஐந்து பேரில் நான்கு பேர் வேலைக்கு  செல்கிறார்கள். நடைமுறை சிக்கல்களை நினைத்து அவர்கள் அச்சம் கொள்கிறார்கள். அலட்சியமாக நடந்து கொள்ளும் அரசு ஊழியர்கள் போன்ற ஒன்றிரண்டு புல்லுருவிகள் இவர்களுக்கு கிடைக்க வேண்டிய உதவியை தடுக்காது இருக்க வேண்டும். இதெல்லாம் சரியாக இருந்தால் அவர்கள் வாழ்க்கைப் பாதையில் மட்டுமல்ல, அவர்கள் தங்கள் கால்களில் பெரும் கொப்புளங்கள் ஏற்பட நடந்து சென்றதை தடுத்திருக்க முடியும்.

ஏழை மக்கள் தங்களுக்கு முறையாக வரவேண்டிய நிலுவைத் தொகையை கூட எவ்வாறு பெறுவது என்று அறியாமல் உள்ளார்கள். எனவே, அரசுகள் அலட்சியமான போக்கை நிறுத்தி கொண்டு பாதிக்கப்படக் கூடியவர்களைப் பாதுகாக்க வேண்டிய கடமையை உடனடியாக செய்ய வேண்டும். ரேஷன் கார்டுகள் இல்லாதவர்களுக்கு சரியான பெயர்கள் மற்றும் அடையாளங்கள் சரி செய்யப்பட  வேண்டும்.

முன் எப்போதும் இல்லாத ஒரு நெருக்கடியை சந்தித்துள்ள இந்த வகுப்பினருக்கான ஒரு நல்ல  திட்டத்தை கொண்டு வருவதற்கு ஆதார் அட்டைகள் மற்றும் ஆவண சிக்கல்களைமீறிய ஒரு திட்டம் குறித்து நாம் சிந்திக்க வேண்டும். வங்கிகளில் வரிசையில் நிற்காமல் பணத்தை எடுக்கவும், எங்கு வேண்டுமானாலும் பயன்படுத்தக்கூடிய டிஜிட்டல் பல்நோக்கு நன்மை கொண்ட ஸ்மார்ட்-கார்டு பயன்படுத்த கற்றுத்தர வேண்டும்.  மேலும் ஏடிஎம்களை கையாள கற்றுத் தர வேண்டும்.

ஆனால்,  இதுபோன்ற ஒரு குழப்பத்திற்கு யார் காரணம்? இவர்களின் சொல்ல முடியாத இந்த துயரத்திற்கு தீர்வு? எது எப்படியாகினும் இந்திய நாட்டின் முன் இருக்கும் கொரோனா சவாலை போல இதுவும் மிக முக்கியமாக அவசரமாக தீர்க்கப்பட வேண்டியதே.

பீகாரில் இருந்து பண்ணைத் தொழிலாளி, மேற்கு வங்காளத்தைச் சேர்ந்த வீட்டுப் பணிப்பெண், ஜார்க்கண்டின் ஃபவுண்டரி தொழிலாளி, உத்தரபிரதேசத்தைச் சேர்ந்த கட்டிட தொழிலாளி மற்றும் ஒடிசா அல்லது ராஜஸ்தானில் இருந்து வந்தவர்கள் அனைவருக்கும் ஒரே மாதிரி நிவாரணம் அறிவிக்கப்பட்டு உள்ளது.  

தற்போது, உலக மயமாக்கப்பட்ட பொருளாதாரத்தின் சில நெறிமுறைகள் உள் நாட்டையும் பாதிக்கும் என்பதும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டிய ஒன்று. எனவே மத்திய அரசு,  மாநிலங்களுக்கு நிதி உதவி வழங்க  தயாராக உள்ளது. இதில் குறிப்பாக மாநிலங்களுக்கு இடையிலான குடியேற்றங்கள் குறித்து ஒரு வரையறை எட்டப்பட வேண்டும்.

புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்களின் (Migrant Workers) சிக்கல்களில் கவனம் செலுத்தும் முன், ஒழுங்கமைக்கப்படாத துறையில் உள்ள உழைப்பில் ஈடுபடுபவரின்  சிக்கல்களை யோசிக்க வேண்டும். என்.எஸ்.எஸ்.ஓ புள்ளிவிவரங்கள் மற்றும் பொருளாதார வல்லுநர்கள் மற்றும் புள்ளியியல் வல்லுநர்களின் தரவுகள் எல்லாவற்றிலும் கூட  அமைப்புசாரா  தொழிலார்கள் அவ்வளவாக கணக்கில் கொள்ளப்படவில்லை. இந்த விஷயத்தில் தீர்வு காண சுயதொழில் செய்பவர்கள் மற்றும் கைவினைப்பொருட்கள், பதிவு செய்யப்படாத தொழிற்சாலைகள், கட்டுமானம், சுரங்க மற்றும் பண்ணைகள் ஆகியவற்றில் பணிபுரிபவர்களின் விவரங்கள் கூட  அவசியமானதே..

தொடர்ச்சியான ஐந்தாண்டு திட்டங்கள் ஒட்டுமொத்த வறுமை ஒழிப்புக்கு அதிக கவனம் செலுத்தியுள்ளன. ஏனெனில் இந்த திட்டங்கள் வறுமைக் கோட்டிற்கு மேலே கணிசமான எண்ணிக்கையை உயர்த்துவதற்காக போடப்பட்டன. ஆனால் ஒவ்வொரு ஆண்டும் வறுமைக் கோட்டிற்குக் கீழே உள்ளவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கிறது.

இந்த தகவல்கள் கவலை தருபவையாக உள்ளன. ஏனெனில் அது "பிரகாசிக்கும் இந்தியா" கனவை பின்னுக்கு இழுக்கிறது. ஒவ்வொரு ஆண்டும் இந்த பிரச்சனைகள் அதிகரித்துக் கொண்டே இருக்கின்றன.

2005 ஆம் ஆண்டில், ஏற்படுத்தப்பட்ட அர்ஜுன் செங்குப்தா கமிட்டி ஆடம்பரமான அலுவலகத்தில் அமர்ந்து கொண்டு, ஏழைகளின் துயர் குறித்தும் ஏழைகளை பற்றியும் ஒரு விரிவான அறிக்கையை தயாரித்தது.

மேலும் பணி நிபந்தனைகள் மற்றும் வாழ்வாதாரங்களை மேம்படுத்துதல் என்ற நோக்கத்தில் இது இயங்கியது. இது 2007 இல் அப்போதைய பிரதமரிடம் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது. அந்த பிரதமர் ஒரு பொருளாதார நிபுணரும் கூட..

இது புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் பற்றிய ஒரு பகுதி-அத்தியாயத்தைக் கொண்டிருந்தது, NCEUS இன் மதிப்பீடுகள் 2001 ஆம் ஆண்டு மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பின் அடிப்படையில் இந்தியாவின் மக்கள்தொகையை 102.7 கோடியாகவும், மேலும் 34 கோடி அல்லது 39% மக்கள் ‘அமைப்புசாரா தொழிலாளர்கள்’ வகையைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று அறிக்கை அறிவித்தது.

உண்மையில், சென்குப்தா குழு அறிக்கை "அமைப்புசாரா துறை தொழிலாளர்களிடையே, கணிசமான விகிதம் (சுமார் 65%) விவசாயத் துறையில் ஈடுபட்டுள்ளது என்று கூறியிருந்தது. இது முறைசாரா பொருளாதாரத்தில் கிராமப்புற பிரிவின் முக்கியத்துவத்தைக் குறிக்கிறது" என்று குறிப்பிடுகிறது. அவர்கள் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களாக ரபி பயிரை அறுவடை செய்ய வளமான மாநிலங்களுக்கு  சென்றவர்கள்தான்.

அந்த கால கட்டத்தில் அரசு விரும்பிய இலக்குகளை அடையவும், கட்டமைக்கவும் பொருத்தமாக நிர்வாக இயந்திரத்தை இயக்கவில்லை. 90% க்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர் சக்தியைப் பயன்படுத்தும் 6.5 கோடி நிறுவனங்களால் தான் நமது பொருளாதாரம் இயங்குகிறது.

உண்மை என்னவென்றால், வளர்ந்து வரும் "முறையான துறையை முறைப்படுத்துவது" குறித்தும், "ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட துறையில் வேலைவாய்ப்பு அதிகரிப்பு சற்று முறைசாராதாக  உள்ளது" என்று ஒரு கருத்து முன்பிருந்தே கூறப்பட்டு வந்தது. எனவே அவர்களின் விவரங்கள் தொகுக்கப்பட்டு முறைமை படுத்தப்படுவது அவசியமாகிறது.

தொழிலாளர் சீர்திருத்தங்களைப் பற்றி விவாதிப்பதற்கு எதிராக பழைய தடைகளை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டிய நேரம் இது. ஆனால் கொள்கை வகுப்பாளர்கள் நாணயத்தின் இருபுறமும் பல முறை திறந்த மனதுடன் முடிவெடுப்பதற்கு முன் சிந்திக்க வேண்டும். 

2007 ஆம் ஆண்டின் இந்த அறிக்கையின் பின்னர், அமைப்புசாரா துறையில் உள்ள தேசிய நிறுவனங்களுக்கான துணைக் குழு (NCEUS) மேலும் விவரங்களுக்குச் சென்று, "மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் அமைப்புசாரா துறையின் பங்களிப்பு சுமார் 50%" என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. நடவடிக்கைகளை விட புள்ளிவிவரங்களை நாங்கள் அதிகம் விரும்புகிறோம். ஆகவே, ஆர். ராதாகிருஷ்ணன் தலைமையிலான தேசிய புள்ளிவிவர ஆணையத்தால் மற்றொரு குழு அமைக்கப்பட்டது. "{ஒழுங்கமைக்கப்படாத துறை புள்ளிவிவரங்கள்" குறித்து ஆழமாக சென்று ஆய்வு மேற்கொள்ள வேண்டும்.

2012 ஆம் ஆண்டின் இந்த ராதாகிருஷ்ணா கமிட்டி அறிக்கை இந்தத்துறை எதிர்கொள்ளும் மிக மோசமான நெருக்கடியின் போது எந்தப் பயனும் பெறவில்லை. சென்குப்தா அறிக்கை அடுத்தடுத்த அரசாங்கங்களின் முரட்டுத்தனத்தில் இன்னும் கோபமாக இருந்தது, மேலும் ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட தொழிலாளர் முறை குறித்து முறைசாரா துறைக்கு புதிய தொழிலாளர் சட்டங்கள் மற்றும் தொழிலாளர் உரிமைகள் போன்ற பல நடவடிக்கைகளை பரிந்துரைத்தது. முறைசாரா துறையில் தொழிலாளர்களுக்குக் கிடைக்கும் சமூக பாதுகாப்பு முறையை விரிவுபடுத்த வேண்டும் என்று அது வலியுறுத்தியது. ஆனால் காங்கிரஸ் ஆட்சி ஏற்கனவே 2005 ஆம் ஆண்டில் தேசிய ஊரக வேலை உத்தரவாதச் சட்டத்தை (NREGA) அறிமுகப்படுத்தியது.

காங்கிரஸ் தலைவர் தலைமையிலான தேசிய ஆலோசனைக் குழுவின் தொடர்ச்சியான முன்னேற்றத்திற்கு நன்றி தெரிவிக்கும் வகையில் பிற திட்டங்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன. அவற்றில் பல தற்போதைய அரசாங்கத்தால் சேர்க்கப்பட்டன அல்லது இணைக்கப்பட்டன. திட்டங்களின் பெயர்கள், செயல் படுத்தும் நிறுவனங்களின் பெயர்கள் மாறிக் கொண்டே இருந்தன. ஆனால் எதுவும் புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் மீது கவனம் செலுத்தவில்லை.

கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளில் என்ன நடந்தது என்பது தெரியவில்லை. உண்மையில் சரியான முறையில் அடையாள அட்டைகளை அடையாளம் கண்டு விநியோகிப்பதில் அமைச்சகம் வெற்றி பெற்றிருந்தால், எங்கு சிக்கித் தவிக்கும் ஒரு புலம் பெயர்ந்தவரையும் நாம் அடையாளம் காண முடியும்.

"மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு" என்ற வார்த்தைக்கு தவறான அர்த்தம் கற்பிக்கப்படுகிறது. குடியுரிமைச் சட்டத்துடன் இதை இணைத்து பேசி வருகிறார்கள். ஆனால் இந்த டிஜிட்டல் அடையாள அட்டை திட்டம் மிகவும் பயன் தரக்கூடியது. அது முறையாக செய்யப்பட்டால் ரேஷன் கடைகளில்  கூட புலம் பெயர்ந்த தொழிலாளர்கள் பற்றிய தரவு இருக்கும்.

உண்மையிலேயே அடையாள அட்டை பல்நோக்கு கொண்டது. அதனை முறையாக பயன்படுத்த வேண்டும் என்றால், ரயில் நிலையங்கள் மற்றும்  பேருந்து நிலையங்கள் முதல் தபால் நிலையங்கள் மற்றும் ரேஷன் கடைகள் வரை ஒவ்வொரு சாத்தியமான கட்டத்திலும் அடையாள அட்டைகளை ஸ்கேன் செய்யும் இயந்திரங்களை பெரும் எண்ணிக்கையில் நிறுவ வேண்டும். புலம்பெயர்ந்தோர் எந்த இடத்திலும் தங்கள் அட்டைகளை பயன் படுத்த முடியும். மேலும் அவர்களின் "தற்போதைய குடியிருப்பு" தரவையும் அறிந்து கொள்ள அரசுக்கு எளிதாக இருக்கும்.

ஒவ்வொரு நேர்மறையான நடவடிக்கையையும் போலவே, இதுவும் தவறாக பயன்படுத்தும் வாய்ப்புள்ளது என்றாலும், ஆனால்புலம் பெயர்ந்தோருக்கு இது ஏதோ ஒரு விதத்தில்  உதவக் கூடும். அரசு தன்னாலானதை மக்களுக்கு தயங்காமல் சரியாக  செய்ய வேண்டும் என்பதே அனைவரின் எதிர்பார்ப்பாகும்.

(மொழி மாற்றம்: வானதி கிரிராஜ்)