મા-બાપના અવસાન બાદ ના દફનાવે છે કે ના અગ્નિદાહ આપે છે, ઘરમાં જ રાખે મૃતદેહ, કરે છે આવા અજીબોગરીબ રીતિ-રિવાજ!

આ આદિજાતિ મૃત્યુ પછી તેમના પ્રિયજનોને ખૂબ જ વિચિત્ર રીતે યાદ કરે છે. ભારતીય પરંપરાઓની જેમ, તેઓ પણ વર્ષમાં કેટલાક ખાસ દિવસો ધરાવે છે જેમાં તેઓ તેમના પૂર્વજોને યાદ કરે છે - પરંતુ પૂજા કરીને નહીં પરંતુ એક વિચિત્ર ધાર્મિક વિધિ કરીને.

તાના તોરાજા પ્રદેશના આદિવાસીઓ નિર્જીવ પદાર્થોને જીવંત માને છે. તેમના મતે, માણસ હોય કે પ્રાણી, દરેકમાં આત્મા હોય છે અને તેનું સન્માન કરવું જોઈએ. તેઓ માને છે કે મૃત્યુ અચાનક થતું નથી, પરંતુ મૃત્યુ પછીના જીવન તરફની ક્રમિક પ્રક્રિયા છે. આ કારણોસર તેઓ મૃત્યુ પછી તરત જ તેમના પ્રિયજનોને દફનાવતા નથી.

મૃતકના શરીરને કાપડના અનેક સ્તરોમાં વીંટાળવામાં આવે છે અને ફોર્માલ્ડીહાઇડ અને પાણીના સ્તર દ્વારા સડો થવાથી ટોંગકોનન હેઠળ સાચવવામાં આવે છે. એવું કહેવાય છે કે તેઓ શરીરને વર્ષો સુધી સાચવે છે.

તોરાજા લોકોની માન્યતા મુજબ, સારી રીતે સચવાયેલ શબ સારા ભવિષ્યને આકર્ષે છે, તેથી જેઓ મૃત્યુ પામ્યા છે તેઓ શ્રેષ્ઠ સ્થિતિમાં રહે તે સુનિશ્ચિત કરવા પરિવારો ખૂબ જ પ્રયત્નો કરે છે.

તેઓ મૃતદેહને સ્નાન અને ધોવા, મૃતદેહ પર નવા કપડાં પહેરવા, તેમની સાથે વાત કરવા, તેમના ફોટોગ્રાફ્સ લેવા, ખાવા-પીવા તૈયાર કરવા, તેમને સિગારેટ પીવડાવવા જેવી વિધિઓ પણ કરે છે, જાણે કે તેઓ જીવતા હોય .

ઉજવણી પૂર્ણ થયા પછી, તેઓ મૃતકોની કબરોને સાફ કરે છે અને તેમને ત્યાં દફનાવે છે. આ વિધિ તેમના દ્વારા દર વર્ષે ગાયન અને નૃત્ય સાથે કરવામાં આવે છે. એટલું જ નહીં, ભેંસથી લઈને ભૂંડ સુધીના પ્રાણીઓની પણ બલિ આપવામાં આવે છે. વ્યક્તિ જેટલી સમૃદ્ધ છે, તેટલા વધુ પ્રાણીઓની કતલ થાય છે. આ સંખ્યા સો સુધી પહોંચે ત્યાં સુધી વધે છે. કતલ કર્યા પછી, તે પ્રાણીઓનું માંસ આ મેળાવડામાં આવતા લોકોને ખવડાવવામાં આવે છે.