घर थकले संन्यासी... (कवी ग्रेस)

घर थकले संन्यासी

घर थकले संन्यासी : हळू हळू भिंतही खचत

आईच्या डोळ्यांमधले नक्षत्र मला भासवते

ती नव्हती संध्या मधुरा, रखरखते ऊनच होते

धग ओढुनी संधेवानी आभाळ पसरले होते

पक्षांची घरटी होती : ते झाड तोडले कोणी

एक एक ओंजळी मागे असतेच झर्यांचे पाणी

मी भिऊन अंधाराला, अडगळीत लपूनी जाई

ये हलके हलके मागे त्या दरीतली वनराई

- कवी ग्रेस