15 હજારની વસ્તીવાળા આ નાનકડા ગામમાંથી કઈ રીતે 350થી વધુ યુવાઓ બન્યા સરકારી શિક્ષક? જાણો

Teachers Village: આપણા દેશમાં શિક્ષાનું ખુબ જ મહત્વ છે. પહેલાની સરખામણીમાં ભારતમાં શિક્ષણનું સ્તર ઘણા હદ સુધી ઉંચુ આવી ગયું છે. તમને જાણીને નવાઈ લાગશે કે, આપણા દેશમાં એક એવું ગામ પણ છે જ્યાંના લોકો પ્રાઈમરી, સ્કૂલ પ્રિન્સિપલ, TGT શિક્ષક, PGT શિક્ષક, સ્પેશિયલ એજ્યુકેટર અને સ્કૂલ ઈન્સ્પેક્ટર બની ચૂક્યા છે.

કંઈક બનવાનું સપનું હોય તો કોઈ પણ મુકામ સુધી પહોંચી શકાય છે. સફળતા મેળવવા માટે મહેનત અને લગન જરૂરી છે. દેશના આ ગામના દરેક પરિવારમાં તમને આ ઉત્સાહ જોવા મળશે. ઉત્તર પ્રદેશના બુલંદશહરની પાસે આ ગામ આવેલું છે. શિક્ષકોનું ગામ સાંખની જહાંગીરાબાદથી લગભગ 3 કિલોમીટરની દૂરી પર આવેલું છે. 

ગામનો સૌથી પહેલો સરકારી શિક્ષકઃ
આ ગામમાં રહેતા હુસૈન અબ્બાસ શિક્ષક છે. તેમને સાંખની ગામના ઈતિહાસ પર એક પુસ્તક લખ્યું છે. જેનું નામ તહકીકી દસ્તાવેજ છે. ટીચર હુસૈન અબ્બાસના પુસ્તકમાં લખ્યું છે કે, અત્યાર સુધી આ ગામમાં લગભગ 350 સ્થાનિકો પર્મનેન્ટ સરકારી શિક્ષક બની ગયા છે. આ ગામમાં સૌથી પહેલાં શિક્ષક તુફૈલ અહમદ હતા. જેમને 1880થી 1940 સુધી કામ કર્યું હતું. તુફૈલ અહમદ aided સ્કૂલના શિક્ષક હતા. આ ગામના સૌથી પહેલાં સરકારી શિક્ષક બાકર હુસૈન બન્યા હતા. જે 1905માં ઉત્તર પ્રદેશ જિલ્લામાં અલીગઢની શેખુપુર જુંડેરા નામનું ગામની સરકારી સ્કૂલમાં સરકારી ટીચર હતા. જે બાદ 1914માં બાકર હુસૈન દિલ્લીમાં પુલ બંગશની પાસે આવેલા સરકારી મિશનરી સ્કૂલમાં ચાલ્યા ગયા હતા. આ ગામના સૌથી પહેલાં પીએચડી કરનારા હુસેન અલી રજાએ 1996માં પીએચડી કરી હતી. મૌહમ્મદ યુસુફ રજા વર્તમાનમાં જામિયાથી પીએચડી કરી રહ્યા છે.

ગામમાં કુલ સ્કૂલઃ
કહેવાય છે કે, આ ગામની પહેલી શાળા 1876માં બની હતી. જે ત્રીજા ધોરણ સુધી જ હતી. થોડા સમય પછી 1903માં 4 ખાનગી અને 1 સરકારી શાળા બનાવવામાં આવી. હાલમાં આ ગામમાં કુલ 7 ખાનગી અને સરકારી શાળાઓ છે. 

1. ઇસ્લામિયા પ્રાથમિક મક્તબ 1થી 5 ધોરણ સુધી છે. 
2. પ્રાથમિક શાળા સંઘાણી 1થી 5 ધોરણ સુધીની છે. 
3. હૈદરી પબ્લિક સ્કૂલ 1થી 5 ધોરણ સુધીની છે. 
4. હૈદરી ઇન્ટર કોલેજ છઠ્ઠાથી 12મા ધોરણ સુધીની છે. 
5. પ્રાથમિક શાળા અબ્બાસ નગર 1થી 5 ધોરણ સુધીની છે. 
6. ઓલ-એ-અથર શાળા 1થી 8 ધોરણ સુધીની છે. 
7. જુનિયર હાઈસ્કૂલ સાંઢણી 6થી 8 ધોરણ સુધીની છે.

ગામમાં કુલ શિક્ષકની સંખ્યાઃ
1859ના રેકોર્ડ મુજબ આ ગામનો વિસ્તાર 1271 એકર છે. હવે આ ગામમાં કુલ ઘરોની સંખ્યા 600-700 સુધી છે અને જો વસ્તીની વાત કરીએ તો તે 15થી 18 હજારની વચ્ચે છે. 'તહકીકીના દસ્તાવેજો' પુસ્તક મુજબ, આ ગામના 300 થી 350 રહેવાસીઓએ કાયમી સરકારી શિક્ષક તરીકે કામ કર્યું છે અથવા કરી રહ્યા છે. આ ગામના શિક્ષકો ઉત્તર પ્રદેશ, દિલ્લી અને અન્ય રાજ્યોના વિવિધ જિલ્લાઓમાં શિક્ષક તરીકે ફરજ બજાવે છે. એટલું જ નહીં ગામમાં ટ્યુટર, ગેસ્ટ ટીચર્સ, સ્પેશિયલ એજ્યુકેટરની સંખ્યા 60થી વધીને 70 થઈ ગઈ છે. સમયની સાથે સાથે નોકરી માટે મહિલાઓની સંખ્યા પણ વધી રહી છે.

માત્ર શિક્ષક બનવા પર જ ફોકસ કરે છે આ ગામના લોકો-
એવું બિલકુલ નથી કે, આ ગામના લોકો માત્ર શિક્ષક બનવા પર ધ્યાન આપે છે. તેઓ અન્ય વ્યવસાયોમાં પણ ગયા છે. જેમ કે - એન્જિનિયર, ડોક્ટર, ફોટોગ્રાફર, પત્રકાર, એર હોસ્ટેસ, વકીલ, પોલીસ વગેરે. અકબર હુસૈન આ ગામના પહેલા સિવિલ એન્જિનિયર હતા. ભારત અને પાકિસ્તાનના ભાગલા પડ્યા ત્યારે તેઓ પાકિસ્તાન ગયા હતા. પાકિસ્તાનમાં પણ 1952ની આસપાસ તેમણે એન્જિનિયર તરીકે કામ કર્યું. હુસૈન અબ્બાસના પુસ્તક મુજબ આ ગામના લગભગ 50 લોકો હાલમાં એન્જિનિયર છે.

ફ્રી કોચિંગની સુવિધાઃ
આ ગામમાં પ્રવેશની તૈયારી માટે ફ્રી કોચિંગ આપવામાં આવે છે અને આ ફ્રી કોચિંગનું નામ સાંખની લાઇબ્રેરી અને કોચિંગ સેન્ટર છે. ફ્રી કોચિંગ 2019થી શરૂ થયું. આ કોચિંગમાં ભણતા વિદ્યાર્થીઓ પાસેથી ન તો કોઈ પૈસા લેવામાં આવે છે અને ન તો ભણાવતા કેટલાક શિક્ષકોને કોઈ મહેનતાણું આપવામાં આવે છે પરંતુ કેટલાક શિક્ષકોને પણ આપવામાં આવે છે. આ કોચિંગમાં 12 જેટલા શિક્ષકો ભણાવી રહ્યા છે. 'તહકીકી દસ્તાવેજ' પુસ્તક મુજબ આ ગામ પાંચસો વર્ષથી પણ જૂનું છે. પરંતુ 1611થી આ ગામનો ઉલ્લેખ ઈતિહાસના પાનાઓમાં જોવા મળે છે.