भिंत (कथा)
उध्वस्त गावाच्या भग्न घरांच्या रांगेतून, जरा पुढे, त्याच त्या कोपऱ्यात ‘ती’ भिंत विषण्णपणे उभी आहे. उन्हा-पावसात कणा कणाने ढासळत आहे... निसर्ग नियमानुसार...
औचित्य ऑनलाइन अंकाचे
मराठीत दरवर्षी दिवाळी अंकाच्या रुपाने दर्जेदार साहित्य तयार होत असतं. महाराष्ट्रातील मराठी साहित्य प्रेमींना याचा आस्वाद घेणे शक्य असते. पण महाराष्ट्राबाहेर आणि परदेशात राहणाऱ्या मराठी बांधवांना ऑनलाइनच्या माध्यमातून दर्जेदार साहित्य फारच कमी प्रमाणात पोहचते.
दीपावली मनाये सुहानी....(अनुभव)
लालबाग-परळसारख्या गिरणगावात दिवाळीचा जल्लोष काही औरच असायचा... भूतकाळातील त्या सोनेरी क्षणांच्या आठवणी...
तेव्हापासून दिवाळीच... ( अनुभव )
दादर स्टेशनवर उभा होतो. ५.१२ ची अंबरनाथ फास्ट पकडायचीच होती. गाडी आली, नेहमीप्रमाणे सेकंडला गर्दी होतीच. पण गाडीत घुसायचंच होतं.. पूर्वी असा निर्धार वगैरे करायचो नाही.
आधुनिक रंगभूमीचं सोनेरी पान – गिरीश कार्नाड (लेख)
महाराष्ट्.. कलावंताची खाण आणि कलेचं माहेरघर.. इथल्या मातीचा कणन कण शोध घेत असतो दुरवरच्या त्या क्षितीजाचा.. आणि मातीचा वारसा खेळतो प्रत्येक महाराष्ट्रीयाच्या नसानसातून..
स्पेशल चहा.....(कथा)
माणसाच्या बाह्य स्वरुपावरून म्हणजे त्याने घातलेल्या कपड्यांवरून आपण तो कोण असेल त्याला किती समजत असेल याचा अंदाज बांधत असतो. काळवटलेला चेहरा, मळकट बनियान, निळ्या रंगाची पॅन्ट, खांद्यावर एक फडकं.
ते दिवस राहिले नाहीत....(लेख)
दसरा सण संपला की दिवाळीचा सण. दिवाळी सण हा प्रकाशाचा, आनंदाचा, उत्साहाचा आणि जल्लोषाचा. दिवाळीचा पहिला दिवस धनत्रयोदशी.कोकणातील दिवाळी आजही आगळी-वेगळी अशीच आहे. ग्रामीण भागाचे झपाट्याने शहरीकरण होत असलं तरी काही परंपरा आजही टिकून आहेत.
दुनिया वही, सोच नई....(अनुभव)
परवा लोकल पकडली रात्री 11.28ची परळहून... आधीच उशीर झाल्यानं आलेला कंटाळा, त्यात नशिबाने गाडीला गर्दी कमी... बसल्या बसल्या डोळा लागला... ठाण्याच्या आधी जाग आली ती गाडीत चित्रांची पुस्तक विकायला येणा-या एका मुलाच्या आवाजानं..20 रुपयाला एक असं ते चित्रांचं पुस्तक तो विकत होता.. 50 रुपयांना 3 पुस्तक देणार, असंही सांगत होता..
झाडीपट्टीचं बॉलिवूड! (लेख)
‘झाडीपट्टीची मुंबई’ म्हणून ओळखलं जातं ते गडचिरोली जिल्ह्यातलं देसाईगंज वडसा हे गाव... ऐकून तुम्हाला जरा नवल वाटेल... पण हे खरं आहे... खरोखरच हे मुंबई पेक्षा काही कमी नाही... इथं गेल्यानंतरच तुमचा यावर विश्वास बसेल... मी हे असं का सांगतेय असा प्रश्न तुम्हाला पडला असेल... याचं कारण म्हणजे दिवाळी!
न्यूयॉर्क ते नेवांग (कथा)
न्यूयॉर्कच्या 135 मजली टोलेजंग पॉश इमारतीच्या अवाढव्य पार्किंगमध्ये नेमक्या जागेवर कैवल्यनं नेहमीच्या सफाईनं गाडी पार्क केली. बाहेर दरवाज्यापाशी उभ्या असलेल्या आफ्रिकन-अमेरिकन गार्डनं ठोकलेल्या सॅल्युटचा शिष्टशीर पद्धतीनं स्वीकार केला. डोक्यात दिवसभराच्या साऱ्या कामांच, बोर्ड मीटिंगचं चक्र त्याच्या डोक्यात घुमू लागलं. त्याचा प्रत्येक मिनिट नं मिनिटं हा ‘लाख’ मोलाचा होता. आज सोमवार. आठवड्याचा पहिला दिवस
चाळीतील जिव्हाळ्याची दिवाळी... (लेख)
माझा मोबाईल खणाणला आईचा फोन होता. आईने दिलेली बातमी तशी धक्कादायकच होती. `आपली चाळ तोडण्यात येणार आहे. आपल्याला आपली चाळीतली रिकामी असलेली खोली सोडावी लागणार... बिल्डरने पैसे देऊ केलेत.` एक क्षण मनात धस्स झालं डोंबिवलीतली हीच चाळ... जिथे आम्ही लहानाचे मोठे झालो..... ती पडणार! हे ऐकताच, डोळ्यासमोर त्यासगळ्या चांगल्या वाईट आठवणी तराळल्या.
आदिवासी : ऐकलं नाही असं काही...
दसरा-दिवाळी हे जोडशब्द एक वेगळाच उत्साह घेऊन येतात. दसऱ्यापेक्षाही दिवाळी हा अधिक मोठा आनंदोत्सव. अपवाद बहुदा जव्हार-मोखाड्याच्या आदिवासींचाच... कारण तिथं जास्त महत्त्व असतं ते दस-याला. जव्हार ही देशातल्या पहिल्या आदिवासी संस्थानाची राजधानी. दस-याला आपल्या राजाला सोनं द्यायला यायची गेल्या शेकडो वर्षांची परंपरा हे आदिवासी बांधव आजही पाळतायत.